bedrijfsnieuws over Methodes van de Top Ten de Plastic Prestatietest

Astest:

As: wanneer het polymeer bij op hoge temperatuur wordt gebrand, een reeks fysieke en chemische veranderingen kom voor. Tot slot maken de organische componenten vluchtig en ontsnappen, terwijl de anorganische componenten (hoofdzakelijk anorganische zouten en oxyden) blijven. Deze residu's worden genoemd as. In de algemene gewijzigde producten, is het asgehalte kiezelzuur, calciumcarbonaat, talkpoeder, glasvezel, titaandioxide en andere anorganische mineralen.

Testmethode: de calcinerenmethode (brandend organisch stof en het behandelen van zijn residu bij op hoge temperatuur tot constant gewicht), het branden binnen dempt - oven bij 600 ℃ voor 10min, en het wegen van zijn residu.

Het asgehalte wordt uitgedrukt als massapercentage: (m1-m0) × 100/M

M vertegenwoordigt het gewicht van het patroon, M1-as en het gewicht van de kop, en M0 het gewicht van de kop

Doelstelling: om de inhoud van anorganische substanties in plastieken als basis te bepalen om de authenticiteit van materialen en de prestaties van materialen te beoordelen. Bijvoorbeeld, in plastieken met glasvezel, stijgt de starheid van kunststoffen en de hittebestendigheidsverhogingen, maar de hardheid vermindert. In tegendeel, stijgt de hardheid en de stijve hittebestendigheidsdalingen.

Vochtigheidstest:

Vochtigheid: water in een voorwerp.

Testprincipe: het is hoofdzakelijk verdeeld in infrarode snelle vochtigheidsbepaling en bepaling van de halogeen de snelle vochtigheid

Het infrarode principe van de vochtigheidstest: de infrarode het verwarmen gewichtloosheid moet het thermische effect en de sterke penetratiecapaciteit van infrarood het verwarmen voorwerp gebruiken om de vochtigheid van het gemeten voorwerp snel te verdampen en gewicht te verliezen. Door de gegevens van de aanvankelijke massa van het voorwerp en de massa van het voorwerp na het verdampen van de vochtigheid, kan het vochtgehalte van het gemeten voorwerp bij een specifieke temperatuur worden verkregen.

Bepaling van de halogeen de snelle vochtigheid:

De formule van de testberekening: Laat G het gewicht van de steekproef zijn alvorens te drogen, en G is het gewicht van de steekproef na het drogen; L is het watergehalte van de steekproef, en R is het drogen van de steekproef; LR is de herwinning van de steekproefvochtigheid ‚of is het tarief van het steekproef natte gewicht, zo

L=G-g/G (1)

R=g/G (2)

0R= (G-g) /G (3)

OR=G/g (4)

Testdoel: het vochtgehalte is een belangrijke factor die de verwerkingstechnologie, de productverschijning en de productkenmerken van harsen zoals polyamide (PA) beïnvloeden en polycarbonaat (PC). Tijdens injectie het vormen, als de plastic deeltjes met bovenmatig vochtgehalte voor productie worden gebruikt, zullen sommige verwerkingsproblemen voorkomen en zullen uiteindelijk de kwaliteit van geëindigd - producten, zoals oppervlakte het barsten, bezinning, vermindering van mechanische eigenschappen zoals effectweerstand en treksterkte, enz. beïnvloeden.

De test van de smeltingsindex:

Smeltingsindex: een numerieke waarde die op de vloeibaarheid van kunststoffen wijzen tijdens verwerking.

Testmethode: laat eerst de plastic deeltjes in plastic vloeistof onder een bepaalde tijd (10 minuten), een bepaalde temperatuur en een druk (verschillende materiële normen), en toen een pas door het gewicht of het volume van een diameter cirkelpijp smelten. MFI: vloeibare kwaliteit; MVR: vloeibaar volume.

Het betekenen: het wijst op de verwerkingsvloeibaarheid van de kunststof. Groter de waarde, beter de vloeibaarheid. In tegendeel, slechter de vloeibaarheid; Microscopisch, groter de smeltingsindex, kleiner de viscositeit en het molecuulgewicht. In tegendeel, groter de viscositeit en het molecuulgewicht van het plastiek.

Trek/buigende test:

Trektest: bepaal de basisfysische eigenschappen van polymeermaterialen. Na het toepassen van spanning op de materialen, meet de misvorming en bereken de spanning. De stress-strain kromme is de gemeenschappelijkste methode. Bevestig de twee einden van de lat met hulpmiddelen, en pas de treklading in de asrichting tot de spanning en de vervorming toe wanneer beschadigd.

Elastische modulus: e = (F/s)/(DL/L) (in het elastische misvormingsstadium van materialen, worden de spanning en de spanning een positieve evenredige verhouding) de „elastische modulus“ is een fysieke hoeveelheid beschrijvend de elasticiteit van materialen, die een algemene voorwaarde, met inbegrip van de „modulus van Jongelui“, „scheerbeurtmodulus“, „bulkmodulus“, enz. is.

Betekenis van elastische modulus: de elastische modulus is een belangrijke prestatiesparameter van techniekmaterialen. Van een macrostandpunt, de elastische modulus een maatregel van de capaciteit van een voorwerp is om zich tegen elastische misvorming te verzetten. Van een micro- standpunt, is het de reactie van sterkte plakkend tussen atomen, ionen of molecules.

Variatie van trekpatroon van verschillende plastieken

Sterkte: de maximumcapaciteit van een materiaal om zich tegen plastic misvorming of schade onder lading te verzetten.

Opbrengststerkte: de weerstand van een materiaal tegen significante plastic misvorming.

Treksterkte: de maximum trekdiespanning door het specimen tot breuk in de trektest wordt gedragen.

Trekspanning: de trekdielading door de steekproef op de eenheids aanvankelijke dwarsdoorsnede binnen de metingsmaat wordt gedragen.

Trek breekweerstand: σ t ε T de spanning bij breuk op de kromme.

Trekopbrengstspanning: σ t ε T de spanning op de strekgrens op de kromme.

Verlenging bij onderbreking: de verhouding van de verhoging van de afstand tussen noteringen aan de aanvankelijke maatafstand wanneer de steekproef wordt gebroken.

Strekgrens: σ t ε op t-kromme σ T volgt het geen punt van ε Tinitial van verhoging.

Effecttest:

Definitie: wanneer de slinger het midden van de eenvoudig gesteunde straalsteekproef slaat, wordt de steekproef beïnvloed en gebroken. De effectenergie per eenheidsgebied of eenheidsbreedte is wordt verbruikt de schokweerstand die.

Betekenis: de effecthardheid beschrijft de hardheid of de breukweerstand van polymeermaterialen onder hoge snelheidseffect. In het algemeen, omvat de effecthardheid twee aspecten: misvormingscapaciteit na effect en het dragen breukcapaciteit. De eerstgenoemde wordt over het algemeen uitgedrukt door verlenging bij onderbreking, terwijl de laatstgenoemde over het algemeen door schokweerstand wordt uitgedrukt.

De thermische test van de misvormingstemperatuur:

De temperatuur van de hitteafbuiging: de temperatuur die aan de gespecificeerde misvorming beantwoorden wanneer een bepaalde lading wordt toegepast op het polymeermateriaal of het polymeer en de temperatuurstijgingen bij een bepaalde snelheid.

Testprincipe: de plastic die steekproef wordt geplaatst op de steun met een spanwijdte van 100mm, in een geschikt vloeibaar middel van de hitteoverdracht wordt geplaatst, en een specifieke statische buigende lading wordt toegepast bij het middelpunt van de twee steunen. Op de voorwaarde van constante temperatuurstijging, wanneer de buigende misvorming van de steekproef de gespecificeerde waarde bereikt.

Testdoel: voor polymeren in glazige of kristallijne die staat, met de verhoging van temperatuur, de motieenergie van atomen en moleculesverhogingen, en de capaciteit van misvorming door richtingbeweging onder de actie van externe krachtverhogingen wordt veroorzaakt, d.w.z., de modulus van materialen die tegen externe krachtdalingen met de verhoging van temperatuur, en de misvorming van plastieken verzetten zich onder vaste ladingsverhogingen met de verhoging van temperatuur.

Test van de Vicat de zacht wordende temperatuur:

Testprincipe: zet de plastic strook in het vloeibare middel van de hitteoverdracht. In bepaalde lading en constante omstandigheden van de temperatuurstijging, de temperatuur wanneer de steekproef in 1mm door de druknaald van a1 mm2 wordt gedrukt.

Betekenis: Is de Vicat zacht wordende temperatuur één van de indexen om de hittebestendigheid van materialen te evalueren en op de fysieke en mechanische eigenschappen van producten te wijzen in het verwarmen de omstandigheden. De zacht wordende temperatuur van Vicat van materialen kan niet direct worden gebruikt om de daadwerkelijke de diensttemperatuur van materialen te evalueren, maar kan worden gebruikt om de kwaliteitscontrole van materialen te leiden. Hoger de zacht wordende temperatuur van Vicat, beter de dimensionale stabiliteit van het materiaal wanneer verwarmd, kleiner de thermische misvorming, d.w.z., beter de hittebestendige misvormingscapaciteit, groter de starheid en hoger de modulus.

Thermische het verouderen test:

Testprincipe: zet de plastic steekproef in de thermische het verouderen testkamer in de bepaalde omstandigheden (temperatuur, windsnelheid, luchtwisselkoers, enz.) om het versnelde het verouderen effect van het verwarmen en zuurstof te ondergaan.

Doelstelling: om de veranderingen van eigenschappen before and after blootstelling te ontdekken en de hitte het verouderen weerstand van plastieken te evalueren.

Viscositeitstest:

Plastic viscositeit: verwijst naar de wederzijdse wrijvingcoëfficiënt tussen macromoleculen wanneer het plastiek smelt en stroomt. Het is een weerspiegeling van de smeltingsvloeibaarheid van plastieken, d.w.z., groter de viscositeit, sterker de smeltingsviscositeit, moet slechter de vloeibaarheid en moeilijker het verwerken. Tegelijkertijd, is het ook een evaluatiemethode van polymeermolecuulgewicht. De viscositeit van plastieken is omgekeerd evenredig aan de smeltingsindex van plastieken. De viscositeit van plastieken varieert met de kenmerken van plastieken, externe temperatuur, druk en andere voorwaarden.

Verbrandingstest:

Verbrandingsprestaties: verwijst naar alle fysieke en chemische veranderingen die voorkomen wanneer een materiaal brandt en brand ontmoet. Deze prestaties worden gemeten door ignitability en de vlampropagatie, het verwarmen, rook, carbonisatie, gewichtsverlies, en de generatie van giftige producten op de materiële oppervlakte.

Testmethodes: de aërobe hoofdzakelijk prestatietest van de indexverbranding, horizontale verbrandingsprestatietest, de verticale verbrandingsprestatietest en test van de de brandbaarheidsindex van de gloeddraad. De vlamvertraging van materialen beïnvloedt direct het gebruik van materialen.

Testprincipe: bevestig één eind van de rechthoekige strook op de horizontale of verticale inrichting, en stel het andere eind aan de gespecificeerde testvlam bloot. Evalueer het horizontale verbrandingsgedrag van de steekproef door het lineaire verbrandingstarief te meten; De verbrandingsprestaties van plastieken werden geëvalueerd door het resterende vuurwerk en de overblijvende vlamtijd, de verbrandingswaaier en deeltjesdaling te meten.

Betekenis van test: in de gespecificeerde omstandigheden, zijn de verbrandingsprestaties van verschillende materialen van grote betekenis aan de toepassingswaaier van materialen, productieproces en verbrandingskenmerken.